Bevallingsverhaal Mirthe

Bevallingverhaal Mirthe.

Op vrijdagavond zei ik tegen mijn man: ik ga morgenvroeg een geintje uithalen met mijn zus, ik sms haar dat mijn vliezen zijn gebroken. (Mijn neefje is jarig op 18 januari). Dit geintje werd werkelijkeheid.... 

Op de nacht van vrijdag 17 januari naar zaterdag 18 januari 2014 moest ik heel nodig plassen om 04.30 uur, eenmaal uitgeplast hoorde ik iets knappen en kletteren in het toiletpot, ik dacht dat er iets wat op de spoelbak stond, in de wc was gevallen, dus ik stond op en voelde iets warms tussen mijn benen lopen, op dat moment wist ik dat mijn vliezen gebroken waren. Dit vond ik echt niet leuk, want mijn neefje  is op 18 januari jarig. En ik heb altijd gezegd dat ik niet wil bevallen op de 18de, maar ergens wist ik dat ik wel zou gaan bevallen op of rond de 18de. Ik ben maar weer terug gegaan naar bed, maar slapen dat kon ik echt niet meer, mijn zenuwen speelden op, omdat ik erg tegen de bevalling opzat.

Om half 10 heb ik de verloskundige gebeld, om te zeggen dat mijn vliezen waren gebroken, De vk kwam rond 11 uur langs, en bevestigde met een wattenstaafje die pik zwart kleurde, dat idd mijn vliezen waren gebroken, ook hebben we  even naar het hartje mogen luisteren.

Middags ben ik nog even op bed gaan liggen in de hoop dat ik nog even ging slapen, dit lukte dus ook niet. Esmee was rond kwart voor 3 al opgehaald door mijn moeder om naar de verjaardag te gaan van mijn neefje.
 Rond 15 uur had ik zin in koffie maar ik bedacht me, dat ik nog nergens last van had, geen weeën ed, dus zijn we nog even voor 2 uurtjes naar de verjaardag geweest, hij werd 3 jaar.  Esmee werd om 19.30uur weer teruggebracht door oma, en ik kreeg ietsjes last van lichte krampjes, dus besloot mijn moeder om bij ons te blijven, ze bleef dan op de bank slapen.
 Om 22.00uur ging ik weer naar bed, de krampjes stelden niks voor die ik had, maar slapen kon ik nog steeds niet. Om 23 uur kreeg ik eenmalig een kramp die ik wel even voelden, om 23.30 weer 1 en om 0.00 uur weer 1. De weeën zetten helaas niet door.
 Eindelijk het is 0.00 uur zondag 19 januari!!! Ik bedacht me gelijk van, ik beval gelukkig niet meer op de verjaardag van mijn neefje, maar op 19 januari! Ik was zo opgelucht dat 18 januari voorbij was.

Om 01.00 begon het, de echte weeën, ze kwamen heel verschillend, ene keer om 5 min en dan om de 3 min, dit heb ik aangekeken tot aan 02.00uur, toen moest ik de verloskundige bellen van mijn man en mijn moeder, we spraken af dat ik rond 02.45 uur en 03.00 in het SKB ziekenhuis moest zijn. Onderweg naar het ziekenhuis heb ik maar 3 lichte weeën gehad. De weeën activiteit nam af.

Rond 03.00uur waren we in het ziekenhuis, de vk was er al, samen met de kraamhulp. Ik mocht de kleertjes van onze kleine meid klaarleggen, dit was een heel fijn gevoel, omdat je dan weet dat ze ook daadwerkelijk geboren gaat worden.  Daarna ben ik gaan douchen een half uur lang, ik kreeg hierdoor weer  weeën. Naar het douchen hebben ze gekeken hoeveel cm ontsluiting ik had, het was helaas maar 4 cm, dus heeft de vk mij vliezen verder gebroken, in de hoop dat de ontsluiting meer werd. De vliezen waren van bovenaf gebroken, vandaar dat ik niet goed weeën kreeg.
De weeën werden iets krachtiger maar zette nog niet goed door, toen ben ik weer gaan douchen voor 3 kwartier lang, ik kon de weeën wie ik had, goed opvangen.
De vk heeft naar het douchen weer inwendig gevoeld, ze heeft me ook gestript, in de hoop dat het nu sneller zou gaan. Dat strippen was niet echt prettig.
En ben ik weer gaan douchen . Ook hebben we nog even de kleine meid mogen bewonderen, via een echo. De vk vermoedden dat ze een sterrenkijkertje was, en dat bleek ook zo te zijn.

Inmiddeld was het al 8 uur in de ochtend, nog steeds had ik rustige weeën,ze kwamen wel maar op de hoogste piek zwakte het gelijk weer af, dit was erg jammer, de dienst van de vk  zat er eigenlijk al op om 7 uur, maar ze bleef totdat een ander vk  haar kwam aflossen, ook hebben ze samen overlegd dat ik aan het infuus moest om de weeën krachtiger te maken.
Nu werd het dus medisch bevallen. De kraamhulp was dus niet meer nodig, omdat nu de gynaecoloog en een verpleegster erbij kwamen, om samen met de vk de bevalling te doen.
 
 Om half 9 werd ik aan het infuus gelegd en aan de ctg, hier had ik even heel veel moeite mee, de tranen liepen me over de wangen, alle emoties kwamen er even uit, maar dat luchtte wel op.
Binnen een paar minuten kreeg ik hele krachtige weeën, wat deed dit zeer zeg, het infuus werkte goed. Inmiddels  was het 9.04 uur en met 7 cm ontsluiting,  kreeg ik enorme druk onderin, ik wist niet wat ik moest doen, of nodig naar het toilet of persdrang, ik mocht dus persen, het was 7 cm ontsluiting met een dun randje dat werd me verteld. Tijdens het persen, deden mijn bovenbenen enorm zeer een krampachtig gevoel wat zeer pijnlijk was.  Ik kreeg te horen naar een paar keer persen dat ze het hoofdje al konden zien, wat was ik blij om dit te horen, ik vroeg ook gelijk om een spiegel omdat ik het zelf wilde zien hoe het daar beneden eruit zag, maar voordat ik de spiegel kreeg heb ik eerst gevoeld, hier schrok ik best wel van, het was glibberig. Eenmaal toen ik het hoofdje zag met die mooie donkere haartjes, gaf het mij de moed om de kleine meid er zo snel mogelijk en met alle kracht eruit te persen. Ik  was toch wel een beetje bang dat ik zou uitscheuren of ingeknipt zou worden, deze angst is gelukkig voor niks geweest, want gelukkig is beide niet gebeurd, op een paar kleine haarscheurtjes na, deze hoefde niet gehecht te worden.

Om  09.41 uur, daar was ze dan eindelijk, ons kleine lieve meisje Mirthe is geboren, ze liet goed van zich horen, haar apgar score was ook 9/10.  Ze werd gelijk bij me gelegd, wat voelde dit heerlijk, zon mooi lief klein  meisje, die dan na 37,5 weken op je borst word gelegd, ik weet nog wel wat ik tegen haar zei, hallo lieve kleine meid, daar ben je dan.

Na een tijdje werd ze gewogen, haar geboorte gewicht was 3230 gram en haar lengte was 47 cm. Zon  mooi klein popje om te zien.

Er werd ons wel verteld, dat we een nachtje in het ziekenhuis moesten blijven, daar zat ik erg tegenop.

Rond half 11 heb ik pa en ma gebeld, met het goede nieuws, daarna heb ikmijn zus gebeld. Rond 12.00uur kwamen ze op kraamvisite, mijn ouders, zus en mijn lieve dochter Esmee. Esmee was helemaal in de wolken toen ze haar kleine zusje zag, dit vond ik zo mooi om te zien, Esmee heeft Mirthe ook gelijk vastgehouden, daar zat ze dan met haar zusje op schoot, en kusjes te geven, prachtig om te zien. Na een uurtje gingen ze weer weg, toen kreeg ik het even heel moeilijk, omdat je je dochter weer weg ziet gaan, ik wist op dat moment wel dat ze in zeer goede handen is, maar het gevoel van haar weg zien gaan was echt niet leuk.

In de middag kwamen mijn schoonouders en schoonzussen op kraamvisite, ook zij zijn een uurtje geweest.

In de avond kwam mijn lieve meid Esmee weer terug bij me samen met mijn ouders, wat was ik blij om Esmee weer te zien, dat deed me heel goed.

Om 22.00 uur zijn mijn man en ik gaan slapen, was ook zeer blij dat hij mocht blijven slapen, en dat ik niet alleen achterbleef. Ik heb die nacht niet echt veel kunnen slapen, omdat ik naweeën had en ik had pijnlijke bovenbenen.

Om 8 uur kregen we ontbijt.  Om 9 uur kwam de kinderarts en verpleegkundige om Mirthe helemaal na te kijken of ze goed gezond was, dat was ze gelukkig wel, alleen vertelde de kinderarts dat haar rechtervoetje iets naar buiten stond, dit kwam omdat ze iets klem heeft gezeten in de baarmoeder. Hierbij moeten we de binnenkant van haar voetje gaan masseren. Om 10 uur kreeg Mirthe nog even een ontspannend badje. En toen was het eindelijk  11 uur, we mochten met onze kleine meid heerlijk naar huis toe.

Groetjes meid86